Η ΑΛΛΑΓΗ

  Ευρύτατα ακούγεται αυτή η λέξη τα τελευταία χρόνια.
Την προσαρμόζουμε σιγά-σιγά αναμασώντας την στα ελληνικά δεδομένα. Την ακούμε συνέχεια και έχουμε παρακολουθήσει επανειλημμένως τη συγκέντρωση των ευρωπαίων ηγετών να συνέρχονται σε διάφορα μέρη κατά καιρούς για να συζητήσουν για την πραγματοποίηση της ιδέας της παγκοσμιοποίησης, ενώ αποδοκιμάζονται από ένθερμους οπαδούς της αντιπαγκοσμιοποίησης, δημιουργώντας πεδία πολεμικών συγκρούσεων, όπου η έννοια της δημοκρατίας δολοφονήθηκε κατακρεουργημένη. Έτσι περιμένουμε να γίνει, να εφαρμοσθεί, σαν να είναι κάτι πολύ σπουδαίο για τη ζωή μας, για την επίλυση των προβλημάτων μας, για την εθνική μας υπόσταση. Καιρός είναι να την αναλύσουμε και να την εξετάσουμε σε βάθος για να δούμε αν μας συμφέρει, αν θα προσφέρει κάτι καλύτερο σε όσα μας ενδιαφέρουν και επιδιώκουμε. Παγκοσμιοποίηση, λοιπόν! Το πρώτο συνθετικό της λέξης είναι το “παγκόσμιο” και το δεύτερο “ποίηση” από το ρήμα ποιώ και μας λένε πως αυτό που γίνεται, θα γίνει ή έγινε είναι παγκόσμιο. Η ενέργεια αυτή της δημιουργίας αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Ποιόν κόσμο όμως και πως θα γίνει το καθετί παγκόσμιο και μέχρι ποίου σημείου; Μα φυσικά αναφερόμαστε στον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο κόσμο, που μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο είμαστε και εμείς οι Έλληνες. Για να γίνει όμως αποδεκτή η παγκοσμιοποίηση από όλους τους λαούς, πρέπει να δούμε τι θα δώσει σε αντάλλαγμα. Θα απολαύσουν αγαθά που τους λείπουν;
Θ’ αναπτύξουν κοινές αγορές; Θα πουλήσουν ο μεν στους δε τα δικά τους προϊόντα ή θα βελτιώσουν εκείνα που υστερούν;
Παγκοσμιοποίηση λοιπόν σημαίνει ευημερία, Θα είναι όμως; Ποιος θα δεχτεί έναν παγκόσμιο ηγέτη και μια παγκόσμια θρησκεία;
Προσωπικά δεν το πιστεύω. Οι συγκρούσεις θα είναι μεγάλες.
Γι αυτούς που μπορούν λίγο παραπάνω να σκεφτούν βλέπουν να έρχονται πολύ δύσκολες μέρες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Να θυμηθώ, ότι στον βράχο της Γεωργίας των ΗΠΑ είναι κάτι γραμμένο που με βάζει σε σκέψεις. Μείωση του πληθυσμού στα 500 εκατομμύρια. (Άλλωστε η ανάγκη για πληθυσμιακό έλεγχο δεν είναι τωρινή, κάτι ξέρει ο Χένρυ Κίσιγκερ). Μα είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; και όμως είναι. Δεν νομίζω ότι θα γίνει, ακόμη τουλάχιστον, ένας παγκόσμιος πόλεμος για να καταστρέψει τον άνθρωπο. Μόνο τον άνθρωπο, χωρίς να πειράξει τίποτε άλλο από την ιστορία του. Τα μνημεία, τα κτίρια, τα βουνά και τα λαγκάδια. Αυτά για να μείνουν ανέπαφα κάτι άλλο θα χρειαστεί. Μια ΠΑΝΔΗΜΙΑ ας πούμε, που θα σκοτώσει παγκοσμίως χιλιάδες για να μην πω εκατομμύρια ανθρώπων. Θα αναφέρω ενδεικτικά κάποιες από αυτές
:
Ποιες ήταν οι χειρότερες πανδημίες που χτύπησαν την ανθρωπότητα:
  1. Πανούκλα των Αθηνών (430-427 π.Χ.)
Η πρώτη καταγεγραμμένη πανδημία στην ιστορία εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Όπως περιγράφει ο Θουκυδίδης, μέσα σε 3 χρόνια πέθαναν 30.000 Αθηναίοι, περίπου ο μισός πληθυσμός, από μια ασθένεια που εικάζεται πως ήταν πανώλη, τύφος ή χολέρα, η οποία ξεκίνησε από την Αιθιοπία και έφτασε στην Ελλάδα μέσω της Αιγύπτου και της Λιβύης. Ο Περικλής ήταν ένα από τα θύματα της ασθένειας, γεγονός που καθόρισε την έκβαση του Πελοποννησιακού Πολέμου και ήταν η αρχή του τέλους για την αθηναϊκή υπεροχή.
  1. Πανούκλα του Αντωνίνου (165-180 μ.Χ.)
Γνωστή και ως Πανώλη του Γαληνού, αυτή η πανδημία επηρέασε τη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ιταλία. Ξεκίνησε στη Μεσοποταμία, όπου Ρωμαίοι στρατιώτες μολύνθηκαν και, κατά το γυρισμό τους, μετέφεραν μια άγνωστη ασθένεια, μάλλον ευλογιά ή ιλαρά, που σκότωσε 5 εκ. ανθρώπους και αποδεκάτισε το ρωμαϊκό στρατό. Υπολογίζεται πως, στην ακμή της πανδημίας, πάνω από 2.000 Ρωμαίοι πέθαιναν κάθε μέρα, μαζί και ο Αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος.
  1. Πανούκλα του Ιουστινιανού (541-542 μ.Χ.)
Η πρώτη φορά που η βουβωνική πανώλη έκανε την εμφάνισή της ήταν το 541μ.Χ., όταν εμπορικά πλοία από την Κίνα μετέφεραν στα αμπάρια τους ποντίκια με μολυσμένους ψύλλους και μετέδωσαν την πανώλη στα λιμάνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Σύντομα, εξαπλώθηκε σε όλη τη Μεσόγειο και την Ευρώπη, αποδεκατίζοντας το μισό πληθυσμό της. Υπολογίζεται ότι πέθαναν μεταξύ 25-100 εκ. άνθρωποι. Στην Κωνσταντινούπολη, η πανώλη σκότωσε το 40% του πληθυσμού, ενώ και ο ίδιος ο Ιουστινιανός Α’ κόλλησε το βακτήριο, καταφέρνοντας να επιζήσει. Με 5.000 θανάτους την ημέρα, τα πτώματα αφήνονταν έκθετα σε σωρούς, πράγμα που έκανε τη μετάδοση της ασθένειας πιο εύκολη, ενώ η Αυτοκρατορία δέχθηκε σοβαρό πλήγμα στην άμυνα και την οικονομία της, λόγω του μειωμένου αριθμού των στρατιωτών και των αγροτών, οι οποίοι με τους φόρους που πλήρωναν, αποτελούσαν τον κύριο παράγοντα εσόδων.
  1. Μαύρος Θάνατος (1346-1353 μ.Χ.)
Ίσως η πιο «διάσημη» πανδημία, ο Μαύρος Θάνατος ή Μαύρη Πανούκλα έπληξε την ανθρωπότητα και άλλαξε ριζικά την άποψη περί Θεού και Επιστήμης, καθώς και το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο του Μεσαίωνα. Ακόμα μια φορά, τα ποντίκια των πλοίων της Ασίας μετέφεραν το θανατηφόρο βακτήριο στα λιμάνια της Ευρώπης και της Αφρικής, όπου κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 75 εκ. ανθρώπους, με κάποιες εκτιμήσεις να αγγίζουν τα 100 εκατομμύρια, όταν ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 450 εκατομμύρια. Σε μια εποχή βαθιά ριζωμένων προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών, ο κόσμος θεώρησε πως ο Θεός τους τιμωρούσε για τις αμαρτίες του και ορδές αυτό-μαστιγούμενων μετανοούντων γέμιζαν τους δρόμους. Η πανώλη συνέχιζε να θερίζει, επομένως οι Χριστιανοί Ευρωπαίοι βρήκαν άλλο εξιλαστήριο θύμα: τους Εβραίους. Όταν οι χιλιάδες δολοφονίες Εβραίων αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές, ο λαός άρχισε να θανατώνει μαζικά τις «μάγισσες» γάτες. Ο πληθυσμός των τρωκτικών πολλαπλασιάστηκε και το πρόβλημα έγινε χειρότερο. Τότε ήταν που οι γιατροί άρχισαν να συμβουλεύονται τα αρχαία κείμενα του Ιπποκράτη και του Γαληνού και να πειραματίζονται, θέτοντας τις βάσεις της σύγχρονης Ιατρικής. Ένα αξιοσημείωτο παρεπόμενο της δραματικής μείωσης του πληθυσμού, ήταν η ανακατανομή του πλούτου, καθώς πλέον υπήρχαν άφθονα, φτηνά, ανεκμετάλλευτα χωράφια, η έλλειψη εργατικών χεριών ανέβασε τους μισθούς και η κατανάλωση κρέατος αυξήθηκε λόγω της διαθέσιμης προς βόσκηση γης.
  1. Πρώτη πανδημία χολέρας (1817-1824 μ.Χ.)
Η πρώτη από τις 7 πανδημίες χολέρας, η «ασιατική» χολέρα άρχισε να εξαπλώνεται μέσω ταξιδιωτών και Βρετανών στρατιωτών από την Καλκούτα της Ινδίας, στις γειτονικές χώρες της Ασίας, φτάνοντας μέχρι και τη Συρία και την Ιαπωνία. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων εκτιμάται σε πολλές χιλιάδες. Μόνο στην Μπανγκόκ, 30.000 θάνατοι προκληθήκαν από το φονικό βακτήριο.
  1. Τρίτη πανδημία χολέρας (1852–1860 μ.Χ.)
Το τρίτο ξέσπασμα χολέρας ήταν και το πιο φονικό. Ξεκινώντας και πάλι από την Ινδία, εξαπλώθηκε σε Ασία, Ευρώπη, Αφρική και Β. Αμερική και κόστισε τη ζωή σε 1 εκ. ανθρώπους. Ένας γιατρός, ο Τζον Σνόου, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην κατανόηση της μετάδοσης της χολέρας και των επιδημιών εν γένει, όταν ανέπτυξε τη θεωρία πως η χολέρα μεταδίδεται μέσω μολυσμένων υδάτων και όχι μέσω του αέρα. Όταν όλες οι ακαθαρσίες των λονδρέζων διοχετεύονταν στον Τάμεση, ο Τζον Σνόου έπεισε το δημοτικό συμβούλιο να δημιουργήσει υπόγειο αποχετευτικό δίκτυο, το πρώτο στην Ευρώπη, με ελεγχόμενη εκροή σε απομακρυσμένα σημεία εκτός πόλεως, με άμεσα αποτελέσματα.
  1. Τρίτη πανδημία πανώλης (1855 μ.Χ.)
Ξεκινώντας από το Γιουννάν της Κίνας, η τρίτη και τελευταία πανδημία πανώλης έφτασε μέχρι την Ινδία και την Αφρική, εξοντώνοντας 12 εκ. ανθρώπους μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Έπειτα, η επιστήμη είχε προοδεύσει αρκετά ώστε να εξαλείψει τη νόσο που κόστισε τη ζωή σε 100-200 εκ. ανθρώπους, αν και πρόσφατα εντοπίστηκαν μεμονωμένα κρούσματα σε κάποιες περιοχές του κόσμου, χωρίς όμως να εμπνέουν σοβαρές ανησυχίες.
  1. Ρωσική ή Ασιατική γρίπη (1889-1890 μ.Χ.)
Τα πρώτα κρούσματα του στελέχους της γρίπης H2N2 εντοπίστηκαν ταυτόχρονα σε τρεις διαφορετικές περιοχές: στο Ουζμπεκιστάν, τον Καναδά και τη Γροιλανδία. Μέσα σε τέσσερις μήνες, είχε εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και σκότωσε πάνω από 1 εκ. ανθρώπους.
  1. Έκτη πανδημία χολέρας (1910-1911 μ.Χ.)
Η προτελευταία πανδημία χολέρας, με αφετηρία την Ινδία, πέρασε σε Μέση Ανατολή, Β. Αφρική, Αν. Ευρώπη και Ρωσία, με απολογισμό 800.000 θυμάτων. Έφτασε και την Αμερική, που όμως λόγω της γρήγορης ανταπόκρισης των υγειονομικών αρχών και της απομόνωσης των ασθενών, περιορίστηκε πολύ γρήγορα με μόνο 11 θύματα. Αυτή τη στιγμή, μετά το 7ο ξέσπασμα το 1961-1975, πάλι στις ίδιες περιοχές, η χολέρα έχει τεθεί υπό έλεγχο, εντοπιζόμενη κυρίως σε χώρες του 3ου κόσμου, όπου επικρατούν κακές συνθήκες υγιεινής, με το ποσοστό θνησιμότητας να έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
  1. Ισπανική γρίπη (1918-1920 μ.Χ.)
Στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η «Ισπανική» γρίπη μόλυνε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, αφήνοντας πίσω τουλάχιστον 50 εκ. νεκρούς, περισσότερους απ’ ότι όλος ο πόλεμος. Όντας η πρώτη πανδημία του H1N1, εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα λόγω της μεγάλης κινητικότητας των στρατιωτών. Η προέλευσή του είναι άγνωστη και το ισπανικό της όνομα οφείλεται στο ότι, καθώς η Ισπανία δε συμμετείχε στον πόλεμο, ήταν η μόνη χώρα που δεν λογόκρινε τα πραγματικά στοιχεία της επιδημίας, εμφανίζοντας περισσότερα θύματα από τις υπόλοιπες χώρες. Εκτός από πολύ φονική, η συγκεκριμένη γρίπη ήταν και κάπως ιδιαίτερη: σκότωνε κυρίως υγιή νεαρά άτομα, και όχι παιδιά και ηλικιωμένους, και σταμάτησε να εξαπλώνεται ξαφνικά, χωρίς κάποια προφανή αιτία.
  1. Ασιατική γρίπη (1956-1958 μ.Χ.)
Αυτή η πανδημία γρίπης, με καταγωγή την Κίνα, δημιουργήθηκε από μια μετάλλαξη ενός ιού της αγριόπαπιας που ενώθηκε με ένα στέλεχος του ιού που προσβάλει τους ανθρώπους και έφτασε μέσα σε δύο χρόνια ως τις Η.Π.Α., θερίζοντας 2-4 εκ. ζωές, με 68.000 νεκρούς μόνο στην Αμερική.
  1. Πανδημία γρίπης του Χονγκ Κονγκ (1968 μ.Χ.)
Το στέλεχος H3N2 εξαπλώθηκε από το Χονγκ Κονγκ στο Βιετνάμ μέσα σε 17 ημέρες, ενώ στους τρεις μήνες που ακολούθησαν έφτασε στην Ινδία, την Αυστραλία, την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. Αν και με πολύ μικρό ποσοστό θνησιμότητας, κόστισε τη ζωή σε περισσότερο από 1 εκ. ανθρώπους, με τους μισούς να είναι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ.
  Είναι πιθανόν να συμβεί μια καινούργια πανδημία στα χρόνια μας;
Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που νομίζουμε ότι τα φανταστικά  που βλέπουμε γύρω μας, όπως οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας ας πούμε, δεν θα συμβούν ποτέ. Για μένα είναι προάγγελοι των συμβάντων. Επίσης πιστεύω ότι η φαντασία του ανθρωπινού γένους υστερεί. Θα πρέπει να δεχτεί ερεθίσματα για να αρχίσει να φαντάζεται. Χωρίς αυτά τα ερεθίσματα, το μυαλό δεν μπορεί να φανταστεί. Άρα; Το σχέδιο ετοιμάζετε αλλά δεν μπορώ να ξέρω πότε θα εφαρμοστεί.


ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: In around 2020 a severe pneumonia-like illness will spread throughout the globe, attacking the lungs and the bronchial tubes and resisting all known treatments. Almost more baffling than the illness itself will be the fact that it will suddenly vanish as quickly as it arrived, attack again ten years later, and then disappear completely.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Περίπου το 2020 μία σοβαρή ασθένεια σαν την πνευμονία θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Η ασθένεια αυτή θα χτυπά τους πνεύμονες και τους βρόγχους, ενώ θα είναι ανθεκτική σε όλες τις γνωστές θεραπείες. Το πιο ουσιώδες γύρω από την ασθένεια είναι πως θα εξαφανιστεί απότομα όπως και εμφανίστηκε ενώ θα ξαναχτυπήσει πάλι 10 χρόνια αργότερα και στην συνέχεια θα εξαλειφθεί οριστικά.

Διαβάζοντας το βιβλίο του
Koontz Dean του 1981 “The eyes of darkness” ο οποίος γράφει για μια πανδημία, που μόνο τρόμο θα μπορούσες να νιώσεις αν σκεφτείς ότι είναι δυνατόν να συμβεί αύριο. Και ποιος ο λόγος για έναν κατασκευασμένο ιο; Μα το έχουμε πει πολλές φορές. Ο έλεγχος και η υποδούλωση από τους λίγους για όφελος των λίγων.


Συνεχίζεται….

 

«Διάβαζε όχι για ν’ αντιλέγεις, 

 

να αμφισβητείς, ν’ αναιρείς, να διαψεύδεις και 

 

ανασκευάζεις, όχι για να πιστεύεις, 

 

και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια, 

 

άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την 

 

κατάσταση και να σκέφτεσαι 

 

σαν λογικός άνθρωπος». 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *